Check back soon
Once posts are published, you’ll see them here.
Σε μια συντροφική σχέση ο κάθε σύντροφος φέρνει την ατομικότητά του. Η δυναμική της σχέσης θα καθορίσει αν αυτή η ατομικότητα θα έχει αποδοχή ή θα χαθεί μέσα στη σχέση. Ο Δεσμός ανάμεσα σε μια γυναίκα και έναν άνδρα προϋποθέτει ότι ο άνδρας θέλει την γυναίκα ως Γυναίκα και αντίστοιχα η γυναίκα θέλει τον άνδρα ως Άνδρα. Αν οι λόγοι που μας φέρνουν κοντά είναι πέρα απ΄αυτό τότε η έκβαση της συντροφικότητας και αυτού του δεσμού θα αντιμετωπίσει αρκετές δυσκολίες. Πολλά ζευγάρια έρχονται κοντά γιατί ο ένας από τους δύο είναι πολύ όμορφος, ή πλούσιος άλλοι επειδή βρίσκουν στον σύντροφο ένα καλό γονέα, ένα σωτήρα. Οι σύντροφοι που συνδέονται μέσα από αυτές τις προθέσεις δεν αναπτύσσουν εκείνη τη δύναμη της συντροφικότητας που τους καθιστά ικανούς να αντέξουν τις δύσκολες και σοβαρές κρίσεις που βιώνει ένα ζευγάρι μέσα στην κοινή του ζωή.
Αν η γυναίκα ή αντίστοιχα ο άνδρας παραμένει παιδί ζητώντας από το άλλο μέρος να καλύψει ως γονέας τις ανάγκες του, παρ' όλη την τρυφερότητα, την ένταση και τη στοργικότητα που μπορεί να βιώνεται μέσα σε αυτή τη σχέση, δεν θα καταφέρει ποτέ να λειτουργήσει ως σχέση ενήλικου Άνδρα με ενήλικης Γυναίκας. Ένα τέτοιο ζευγάρι θα αναπτύξει μια γονεϊκή σχέση όπου η αίσθηση του ανήκει θα στηρίζεται πάνω σε αυτή τη δυναμική. Και επειδή η ζωή μας
φέρνει αυτό που ζητάμε, ένας άνδρας που είναι στερημένος από την μητέρα του θα συνδεθεί με μια γυναίκα που της είναι οικείο να λειτουργεί ως τροφός και αντίστροφα. Τέτοια ζευγάρια είναι πολύ πιθανό να να ζήσουν ευτυχισμένα για κάποιο διάστημα. Η συντροφικότητα όμως θα χρειαστεί επαναπροσδιορισμό όταν κάνουν δικά τους παιδιά. Εκείνοι και τα παιδιά τους αν δεν γίνει κάποια συνειδητοποίηση και αλλαγή θα δυσκολευτούν πάρα πολύ.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι όταν ο ένας σύντροφος έχει ανάγκη να λειτουργεί ως γονέας που όμως ζητά να έχει συνέχεια τον έλεγχο και την εξουσία επάνω στον άλλο σύντροφο προσπαθώντας να τον/την διδάξει, βελτιώσει και βοηθήσει, αγνοώντας το γεγονός πως κάθε "ενήλικας" έχει ήδη ανατραφεί και μάθει να συμπεριφέρεται. Κάθε προσπάθεια διόρθωσης και παρέμβασης είναι βέβαιο πως καταστρέφει την Αγάπη. Πολύ συχνά όταν συμβαίνει αυτό, ο σύντροφος που αντιμετωπίζεται σαν παιδί φεύγει από την σχέση, με τρόπο που ΜΟΝΟ ένα παιδί θα λειτουργούσε απέναντι σε μια καταπιεστική οικογένεια ζητώντας ανακούφιση έξω απ' αυτή. (B. Hellinger)
Επαναπροσδιορισμό στη συντροφικότητα καλούμαστε να κάνουμε συχνά, γιατί και αυτή, όπως ο χρόνος, έχει εποχές και η κάθε περίοδος έχει άλλες ανάγκες και αυτό απαιτεί επαγρύπνηση και ευελιξία. Είναι πολύ άδικο για εμάς αλλά και για την σχέση μας να την βλέπουμε ως αμετακίνητη και δεδομένη.